عبادت یکی از مفاهیم اساسی در دین و معنویت است که به معنای پرستش، بندگی و ارتباط با خداوند می‌باشد. در اسلام، عبادت نه تنها شامل اعمالی مانند نماز، روزه، حج و زکات است، بلکه هر عملی که با نیت خالصانه و برای رضای خدا انجام شود، نوعی عبادت محسوب می‌شود.
عبادت به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شود:
1. **عبادت ظاهری** – شامل اعمالی مانند نماز، روزه، حج و سایر مناسک دینی که به‌طور مشخص در شریعت تعیین شده‌اند.
2. **عبادت باطنی** – شامل اخلاص، نیت پاک، تفکر و ارتباط قلبی با خداوند که در رفتار و اخلاق فرد تجلی پیدا می‌کند.
در عرفان اسلامی، عبادت تنها به انجام اعمال عبادی محدود نمی‌شود، بلکه به عنوان راهی برای رسیدن به حقیقت و شناخت خداوند تلقی می‌شود. برخی از بزرگان عرفان عبادت را به سه نوع تقسیم کرده‌اند:
– عبادت از **ترس** (عبادت بردگان)
– عبادت از **طمع** (عبادت تاجران)
– عبادت از **عشق و معرفت** (عبادت آزادگان)
عبادت نه تنها موجب نزدیکی به خداوند می‌شود، بلکه تأثیرات مثبت فراوانی بر روح و روان انسان دارد، از جمله آرامش درونی، تقویت ایمان و رشد معنوی.