زبان مورچگان، سوره ی نمل آیه ی 18

**زبان مورچگان در سوره نمل، آیه ۱۸**

در سوره نمل، آیه ۱۸، یکی از صحنه‌های شگفت‌انگیز و پر از حکمت قرآن کریم توصیف شده است:
*”حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ ٱلنَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّمْلُ ٱدْخُلُوا۟ مَسَٰكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَٰنُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ”*
(سوره نمل، آیه ۱۸)

این آیه به ما نشان می‌دهد که مورچگان دارای نوعی زبان ارتباطی هستند که از طریق آن به یکدیگر هشدار می‌دهند. در این واقعه، یکی از مورچگان به هم‌نوعان خود خبر می‌دهد که وارد لانه‌هایشان شوند تا از لشکر سلیمان (ع) آسیب نبینند.

این بیان قرآنی علاوه بر جنبه‌ی اعجاز علمی، پیام مهمی در مورد دقت، نظم و ارتباط در میان موجودات دارد. مورچه‌ها به‌عنوان موجوداتی کوچک اما بسیار سازمان‌یافته، از نظام ارتباطی پیچیده‌ای برخوردارند. علم امروزی نیز تأیید کرده است که مورچگان از طریق فرومون‌ها، صداها و حرکات خاص با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

علاوه بر جنبه‌ی علمی، این آیه درس بزرگی در مورد مسئولیت اجتماعی و آگاهی نسبت به محیط پیرامون دارد. مورچه‌ای که خطر را تشخیص می‌دهد، بلافاصله دیگران را مطلع می‌سازد، که نشان‌دهنده‌ی اهمیت تعاون و هشدار به یکدیگر در برابر خطرات است.

این آیه قرآن نمونه‌ای از ارتباطات شگفت‌انگیز در جهان خلقت را به تصویر می‌کشد و انسان را به تفکر درباره‌ی نشانه‌های الهی و شگفتی‌های طبیعت دعوت می‌کند.