پیری یکی از مراحل طبیعی زندگی است، اما انسان به دلیل آگاهی و درک گذر زمان، بیش از سایر موجودات از آن رنج می‌برد. حیوانات به طور غریزی با تغییرات جسمی خود سازگار می‌شوند و نگرانی درباره‌ی پیری ندارند، در حالی که انسان به دلیل تفکر و احساسات پیچیده، ممکن است از کاهش توانایی‌های جسمی و تغییرات ظاهری خود ناراحت شود.
این رنج می‌تواند ناشی از ترس از مرگ، از دست دادن قدرت جسمی، یا حتی تغییرات اجتماعی باشد. در بسیاری از فرهنگ‌ها، جوانی با انرژی و قدرت همراه است، در حالی که پیری گاهی با ضعف و محدودیت‌های جسمی مرتبط می‌شود. اما اگر انسان بتواند پیری را به عنوان مرحله‌ای از تکامل و تجربه بپذیرد، می‌تواند از آن به عنوان فرصتی برای رشد معنوی و آرامش استفاده کند.
در نهایت، پذیرش پیری و تغییرات آن می‌تواند به انسان کمک کند تا با آرامش بیشتری این مرحله از زندگی را سپری کند و از تجربیات خود بهره ببرد.