باور یعنی تسلیم شدن به حقیقتی که در قلب و ذهن انسان ریشه دارد. تسلیم در این معنا به معنای پذیرش آگاهانه و بدون تردید یک اصل، قانون یا حقیقت است که فرد آن را با تمام وجود می‌پذیرد. باور، نیرویی است که انسان را به سمت اهدافش هدایت می‌کند و به او قدرت می‌دهد تا در برابر چالش‌ها ایستادگی کند.
در آموزه‌های دینی و عرفانی، تسلیم به خداوند یکی از بالاترین درجات ایمان محسوب می‌شود. این نوع تسلیم، به معنای اعتماد کامل به حکمت الهی و پذیرش اراده‌ی او بدون مقاومت است. فردی که به خداوند توکل می‌کند، نگرانی‌های خود را کنار می‌گذارد و با آرامش مسیر زندگی را طی می‌کند.
باور و تسلیم در زندگی روزمره نیز نقش مهمی دارند. کسی که به توانایی‌های خود ایمان دارد، در مسیر موفقیت ثابت‌قدم خواهد بود. همچنین، پذیرش شرایط و تغییرات زندگی با دیدگاهی مثبت، نوعی تسلیم آگاهانه است که به رشد فردی و آرامش درونی کمک می‌کند.
در نهایت، باور یعنی تسلیم شدن به حقیقتی که انسان را به سوی رشد، آرامش و موفقیت هدایت می‌کند.