خرد لامتناهی یگانه، مفهومی است که به حقیقتی بی‌پایان و فراگیر اشاره دارد. این خرد، سرچشمه‌ی آگاهی، شناخت و درک عمیق از هستی است و در بسیاری از آموزه‌های فلسفی و عرفانی به عنوان نیرویی هدایت‌گر شناخته می‌شود.
در متون کهن، خرد به عنوان جوهر اصلی تفکر و شناخت معرفی شده است. فردوسی در *شاهنامه* خرد را ستایش می‌کند و آن را راهنمای انسان در دو جهان می‌داند. در عرفان اسلامی نیز خرد به عنوان نوری الهی تلقی می‌شود که انسان را از تاریکی جهل به سوی حقیقت هدایت می‌کند.
خرد یگانه، به معنای وحدت آگاهی و شناخت است؛ یعنی حقیقتی که در همه‌ی هستی جریان دارد و انسان با تأمل و تفکر می‌تواند به آن دست یابد. این خرد، نه محدود به زمان و مکان است و نه وابسته به فرد یا گروه خاصی، بلکه حقیقتی است که در تمام جهان گسترده شده و هر کس که به دنبال آن باشد، می‌تواند از آن بهره‌مند شود.
در فلسفه‌ی ایرانی، خرد به عنوان نیرویی که انسان را به سوی عدالت، حقیقت و نیکی هدایت می‌کند، مورد توجه قرار گرفته است. این خرد، نه تنها در شناخت جهان، بلکه در تصمیم‌گیری‌های اخلاقی و معنوی نیز نقش اساسی دارد.
در نهایت، خرد لامتناهی یگانه، حقیقتی است که انسان را به سوی آگاهی، شناخت و درک عمیق‌تر از هستی هدایت می‌کند و راهی برای رسیدن به کمال و روشنایی درونی فراهم می‌سازد.