در **خطبه ۹۱ نهج‌البلاغه**، امام علی (ع) درباره‌ی عظمت آفرینش و نظام هستی سخن گفته و اشاره می‌کنند که خداوند خورشید و ماه را در مدار مشخصی به حرکت درآورده است.
ایشان می‌فرمایند که این دو پدیده، شب و روز را تنظیم می‌کنند و وسیله‌ای برای محاسبه زمان و سال‌ها هستند. این سخنان نشان‌دهنده‌ی حکمت الهی در نظم آفرینش و ارتباط میان اجزای جهان است.
این خطبه، جلوه‌ای از دانش و بینش ژرف امام علی (ع) نسبت به نظام هستی را نشان می‌دهد و انسان را به تأمل درباره‌ی خلقت و قدرت الهی دعوت می‌کند.