نجوا با پروردگار
نجوا یعنی خدا خیلی ظریف و مخفیانه با خدا سخن گفتن.
تعبیری که از قول حاج آقا مجتبی تهرانی خداوند درباره زائرین حرم امام حسین می‌فرماید : نجوا
پس مشخص می‌شود خداون نجوا را دوست دارد که این تعبیر را به کار برده است.
وقتی زائر امام حسین علیه السلام، به حائر حسینی (علیه السلام) میرسد«نَاجَاهُ اللَّهُ تعالی»؛ خدا با او نجوا میکند، یعنی خدا با او «تو دلی» حرف میزند.
وقتی در نماز می‌گوییم سبحان ربی ؛ این عبارت فوق العاده است یعنی خدای خود خودم این صفات عالی را دارد.
از این رو می خواهم با خدای خودم آنگونه که به من آموخته، تو دلی صحبت کنم.
چراکه خدای مهربانم فرموده است:
«وَ قَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ» از من بخواه، به تو میدهم.
وَ ادْعُنِی أُجِبْکَ دعا کن؛ صدایم کن، جوابت را میدهم!
انت اکرمُ مِن اَن تُضَیّعَ مَن ربَّیتَه
تو کریم تر از این هستی که کسی را که خودت تربیت کرده ای ،بگذاری تا ضایع شود فرازی از دعای کمیل